Sąsiad Abdi (Neighbour Abdi) Pracownie Douwego i Abdiego znajdują się obok siebie w jednym z postindustrialnych budynków, zaadaptowanych na miejsce pracy młodych rzemieślników i artystów. Douwe jest reżyserem, który posiada w swoim małym studiu green screen, Abdi zajmuje się tworzeniem i projektowaniem mebli. Spotykali się przy okazji, zamieniając kilka słów, a z czasem Douwe zaczął mocno interesować się swoim sąsiadem. Postanowili nakręcić wspólnie film, opowiadający o ciężkiej przeszłości urodzonego w Somalii Abdiego. Nie chcieli stworzyć przybijającej historii przemocy, ale... prawdziwe kino akcji klasy B. Zbudowali makietę przedstawiającą somalijskie miasto, a na green screenie odgrywali sceny z życia. Mimo biedy, wojny, a później kryminalnej przeszłości, Abdi jest człowiekiem pełnym życia, humoru i chętnie pomaga innym. Cofnięcie się wstecz nie jest dla niego łatwe, ale jest też ścieżką do zamknięcia pewnego rozdziału w jego życiu.
How can you understand a violent past? Somali-born Abdi is furniture designer and support worker. He reenacts his life, marked by war and criminality, with the help of his neighbor and filmmaker Douwe. By means of playful reconstructions in a special effects studio, Abdi and Douwe embark on a candid and investigative journey through a painful history, focusing on the creative process throughout.
Popatrz na mnie (Will You Look at Me) Shuli Huang wraca z Nowego Jorku do rodzinnego Wenzhou w Chinach. Bierze ze sobą kultową kamerę Super8 i pokazuje matkę oraz ojca, którzy żyją spokojnie w kontakcie z naturą. To, co widzimy na ekranie, to tylko jedna strona medalu. Spod niej wyłania się druga, dowodząca, jak wiele prawdy jest w powiedzeniu, że z rodziną najlepiej wychodzi się na zdjęciu. Matka reżysera nie jest w stanie zaakceptować faktu, że jest gejem. Podczas gdy na ekranie widzimy, jak spokojnie podlewa kwiaty w ogrodzie, w warstwie dźwiękowej słyszymy wstrząsające rozmowy, które odbywa z synem. Chce zmusić do go bycia „normalnym”, nazywając „potworem” i stosując szantaż emocjonalny. Czy kiedykolwiek będzie w stanie zaakceptować własne dziecko takim, jakim jest? Film jest niezwykle intymnym, uniwersalnym obrazem docenionym w Cannes.
After spending some time in New York, filmmaker Shuli Huang returns to his hometown of Wenzhou. Without his lover, who is about to start studying in Belgium, he is alone with his family. Huang’s mother can’t accept that her son is gay, and begs him to lead a “normal” life. We hear their conversations in the form of a voice-over, as they run the gamut from self-reproach and wailing to emotional blackmail. Motherly love and social conventions collide painfully time after time, without any resolution. Huang edited the conversations to Super8 material filmed during his visit home, of a city through fogged-up glasses, loving shots of his mother, flashes of his father, and the filmmaker himself: a shadow, waving to the camera but never truly in view. This intimate and gorgeously composed film won the director a Queer Palm at Semaine de la Critique in Cannes.
Powiedz tato (Say Daddy) Ośmiomiesięczny Lew mieszka z mamą w Polsce, dokąd musieli uciekać przed wojną w Ukrainie. Jego tata nie może go przytulić ani zobaczyć, jak stawia pierwsze kroki i mówi pierwsze słowa. Ich więź może budować się wyłącznie przez internet, a telefon od taty staje się najważniejszym momentem każdego kolejnego dnia.
Eight-month-old Lew lives with his mother in Poland, where they had to flee from the war in Ukraine. His dad can't hug him or see him take his first steps or say his first words.
Kiosk (Kiosk) Opowieść o przyjaźni Ani i jej teściowej Lidki. Ania jest silna i zdecydowana. Jej przeciwieństwem jest niepewna siebie i wycofana Lidka, która właśnie odeszła od agresywnego męża. W prowadzonym przez Anię kiosku z gazetami kobiety piszą pismo rozwodowe, aby Lidka mogła zacząć nowe życie bez strachu i przemocy. Pomimo wielu trudnych słów i kolejnych wyzwań powoli budują więź, która daje im odwagę i siłę. Kameralne i emocjonalne kino o kobiecej solidarności w obliczu krzywdy. W niewielkiej przestrzeni kiosku jesteśmy z bohaterkami na wyciągnięcie ręki. Każdy gest, spojrzenie, uśmiech i łza nabierają niewiarygodnej mocy, gdy widzimy je z bliska.
A story of a friendship between Ania and Lidka, her mother-in-law. Ania is strong-minded and determined. Lidka is her opposite: shy and reserved, she just left her abusive husband. As they meet inside a newsstand kiosk run by Ania, the two women work on a divorce petition that would enable Lidka to begin a new life, free of fear and violence. Despite many harsh words and continuing challenges, they slowly form a bond that gives them courage and strength.
