BODY LANGUAGE / BURSKA, RITSZEL, STĘPIEŃ – wokół sztuki wideo i eksperymentów z formą filmową: pokaz prac Bogny Burskiej, Dominika Ritszela i Kuby Stępnia. Moderuje Romuald Demidenko | 120 mi n
Wybrane filmy krótkometrażowe to: „Kolory wody” Bogny Burskiej (2022), „The Body Dissolver” (2023) i „Ziemia wchłonie to wszystko” (2022) Dominika Ritszela oraz „All the stories I have ever told you were fiction” Kuby Stępnia (2023). Prezentowane filmy tworzone przez osoby artystyczne noszą cechy performansów dokamerowych lub częściowo bazują na ujęciach zaczerpniętych z istniejących obrazów filmowych, zarówno dokumentów, jak i fabuł. Wspomniane prace wideo, choć dzielą je odmienne podejścia autorek/autorów do sposobów konstruowania obrazu, oscylują wokół kwestii wytwarzania samej narracji i poszukiwania odpowiedniej dla nich formy. W tych nowych wypowiedziach wizualnych można też dostrzec sięganie do bardziej osobistych wątków, np. związanych z postrzeganiem ciała, reprezentacji i konstruowania tożsamości, a także związanych z ciałem i podmiotowością fantazji i wyobrażeń twórców.
10.10 | środa
18:00 | wprowadzenie kuratora i rozpoczęcie projekcji filmów
13.10 | niedziela
18.00 | rozmowa z Bogną Burską
Kurator: Romuald Demidenko
Film „Kolory wody” nawiązuje do malarskich prac Bogny Burskiej. Żartobliwie przywołując formułę horroru found footage, czyli gatunku, w którym zdjęcia z planu filmowego udają „prawdziwy” materiał znaleziony, artystka mierzy się z egzystencjalną bezradnością. Na wideo składają się sny autorki i jej przyjaciółki Poli Tyszowieckiej, mity grenlandzkie i krótkie wtrącone zdania opowiedziane przez Klarę Bielawkę.
Bogna Burska — malarka, fotografka, autorka instalacji, prac wideo, filmów found footage i tekstów dramatycznych, reżyserka. Doktora habilitowana, profesora ASP w Katedrze Intermediów ASP w Gdańsku. Prowadzi też zajęcia na kierunku Sztuki społeczne w IKP na Uniwersytecie Warszawskim. Często pojawiającym się motywem w jej pracach jest krew: zalane farbą w krwistym kolorze instalacje czy czerwone obrazy. Burska zestawiała ze sobą to, co piękne z tym, co jest powszechnie uważane za brzydkie, odrażające, odrzucane. Jej twórczość bywa określana jako połączenie sztuki krytycznej z problematyką estetyczną. Przez wiele lat zajmowała się też wideo found footage. Najnowsze, poetyckie obrazy artystki stały się delikatne i organiczne. Mówi o sobie, że zajmuje się problemami z budowaniem spójnych obrazów rzeczywistości. Jest autorką Gniazda, Końca przemocy (wraz z Magdą Mosiewicz), Buntu Głuchych, a także innych tekstów prezentowanych w galeriach sztuki i przestrzeniach teatralnych.
„Ziemia wchłonie to wszystko” Dominika Ritszela to opowieść o regionie Górnego Śląska, która została oparta na relacjach rodzin górniczych, archiwach Polskiej Kroniki Filmowej, animacjach 3D i wykresach sejsmograficznych. Zebrane materiały łączą się w opis społecznej katastrofy opowiedzianej z perspektywy jednostek, które w przeszłości łączyła wspólna tradycja, praca i historia. „Body Dissolver” bazuje na wywiadach z zawodowymi pięściarzami, którzy próbują opisać doświadczenie nokautu. Film łączy wątki dokumentalne i fabularne w rodzaj parafikcji w konwencji body-horroru. Odrealnione animacje 3D przenikają się z materiałami found footage, a obrazy ludzkich ciał z przedstawieniami wyobrażonych monstrualnych maszyn. W opowieści pobrzmiewają echa fantazji o opuszczeniu własnego ciała i wizje ekstazy, eksploatowane zarówno przez różnego rodzaju dyskursy spirytualne, jak i popkulturę.
Dominik Ritszel — artysta wizualny tworzący filmy i filmy wideoinstalacje. Ukończył ASP w Katowicach na Wydziale Grafiki Warsztatowej. Główny obszar jego zainteresowań dotyczy studiów nad męskościami [masculinity studies]. W swoich pracach odnosi się do fantazmatów i wyobrażeń męskości osadzonych w różnych kontekstach historycznych, kulturowych i politycznych. Stypendysta „Młodej Polski” (2014). Laureat nagrody głównej Trieste Contemporanea Award (2015). Wyróżniony przez magazyn Forbes 30 under 30 – Europe w kategorii ARTS (2016). Wystawiał w takich miejscach jak m.in. Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Miejsce Projektów Zachęty, CSW Kronika, Rondo Sztuki, Galeria Baszta Czarownic, Galeria Szara, TRAFOstacja sztuki, Rauma Art Museum, Studio Tommaseo, Fondacione Hippocrene, Another Vacan Space.
„All the stories I have ever told you were fiction” Kuby Stępnia przenosi osoby oglądające w odrealniony świat gestów i pozawerbalnej narracji, którą wytwarzają performerki, jednoczące się w półimprowizowanym ruchu. Sześć przeplatających się scen wideoperformansu tworzy hipnotyczny kolaż fikcji, wyobrażeń i pragnień, zbudowany z obrazów ciał, kolektywnego ruchu i intymności, podważając standardy normatywnej komunikacji i binarnych porządków.
Kuba Stępień tworzy prace filmowe i performatywne. W swojej praktyce stosuje i przetwarza media oraz materiały pochodzące z różnych źródeł. Realizuje projekty muzyczne, występując i nagrywając pod pseudonimem Apkvp. W 2020 roku wydał w oficynie IA konceptualny album „Lava Grotto”. Prace Stępnia były ostatnio prezentowane na wystawach m.in. we wrocławskim 66P, galerii Scherben w Berlinie, Muzeum Sztuki w Łodzi, Zachęcie — Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie, w ramach Biennale Zielona Góra oraz na festiwalu Survival we Wrocławiu. Uczestniczył w programie Kem Szkoły w Warszawie. Studiował w Akademie der Künste w Berlinie. Jest absolwentem sztuki mediów w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, fotografii i multimediów w ASP w Łodzi oraz Akademii Fotografii w Krakowie.
