"Każdy ma swoje lato" - spotkanie z reżyserem filmu

Opis

Każdy ma swoje lato

(Everyone Has a Summer)

reż. Tomasz Jurkiewicz, Polska 2020 / 77’

występują: Anita Poddębniak, Maciej Grzybowski, Nicolas Przygoda, Sandra Drzymalska

dystrybucja: Aurora Films

W Klubie Filmowym 212. OSTATNI GASI ŚWIATŁO, pokażemy film "Każdy ma swoje lato". Naszym gościem będzie reżyser Tomasz Jurkiewicz. Rozmowę poprowadzi Paweł Ciećwierz.

English Friendly Kino Światowid wyświetla film z angielskimi napisami. Światowid will screen "Everyone Has a Summer" with additional English subtitles.

Wyróżniona na Festiwalu w Gdyni 2020 kameralna opowieść o młodzieńczym buncie, pierwszej miłości i głęboko skrywanych rodzinnych tajemnicach. W głównych rolach brawurowo zagrali Anita Poddębniak, Maciej Grzybowski, Nicolas Przygoda oraz Sandra Drzymalska.

Akcja debiutanckiego filmu Tomasza Jurkiewicza rozgrywa się w niewielkim, konserwatywnym miasteczku niedaleko Krakowa. Pogrążoną w marazmie lokalną społeczność niespodziewanie budzi przyjazd młodej, zbuntowanej dziewczyny (w tej roli świetna Sandra Drzymalska), który burzy uczuciowy spokój trzypokoleniowej rodziny.

Agata przyjeżdża do Trzebini gotować na oazie. Zakochuje się w niej siedemnastoletni Mirek, syn miejscowej organistki, a jego cierpiący na demencję dziadek widzi w dziewczynie kochankę z młodości. Mirek postanawia wykorzystać postępującą chorobę dziadka, by się zbliżyć do Agaty. Odkrywanie wzajemnych uczuć prowadzi do ujawnienia pilnie strzeżonej przez matkę Mirka rodzinnej tajemnicy.

Choć nie jest to autobiograficzna historia, ceniony dokumentalista Tomasz Jurkiewicz opowiada w swoim filmie o miejscu i środowisku, które dobrze zna. Konfrontując wartości, z dużą empatią odmalowuje senny krajobraz prowincji, gdzie prawdziwe uczucie oraz spotkanie bratniej duszy są na wagę złota.

Jak mówi reżyser filmu: „Niepisana zasada mówi, że pierwszy film trzeba nakręcić o środowisku, które najlepiej się zna. Dlatego osadziłem jego akcję w Trzebini – miasteczku niedaleko Krakowa, w którym się wychowałem. Choć nie jest to autobiograficzna historia opowiada o ludziach, których znam najlepiej i problemach, które są mi bliskie. Moimi bohaterami są zwyczajni – niezwyczajni mieszkańcy prowincji tęskniący za prawdziwymi uczuciami, zrozumieniem i spotkaniem bratniej duszy, którzy często zapominają, że naprawę świata trzeba zacząć od siebie”.