PRZEGLĄD FILMÓW BÉLI TARRA

SLOW CINEMA, CZYLI POMAŁU W ŚWIATOWIDZIE

Dokładnie 30 lat temu miała miejsce światowa premiera monumentalnego, 7,5-godz. "Szatańskiego tanga" - opus magnum Béli Tarra. Wraz z festiwalowym tournée spełnionego arcydzieła węgierskiego wizjonera termin slow cinema wybrzmiał najpełniej. Ustanowił dla postmodernistycznego nurtu, rozwijającego się od pocz. lat 90., zasadniczy punkt odniesienia (dla wielu zerowy), z bagażem filmoznawczo-historycznym sięgającym wielu lat wstecz. Z wielu elementów poetyki kina powolnego korzystali już wcześniej m.in. Antonioni, Ozu, Tarkowski, Wenders czy Jarmusch. Jednak z formalnego punktu widzenia to Tarr poszedł z nich wszystkich najdalej i dotarł do kresu (w "Szatańskim tangu" i "Koniu turyńskim").

Dziś slow cinema to modny i najciekawszy trend w wyrafinowanym kinie arthouse'owym, atrakcja wielu festiwali, gdzie kontemplacyjne filmy nagradza się najważniejszymi wyróżnieniami (m.in. Złotą Palmą w Cannes za "Wujka Boonmee..." Apichatponga Weerasethakula czy Złotym Lwem w Wenecji za "Kobietę, która odeszła" Lava Diaza).

10 kwietnia 2019 roku zainaugurowaliśmy nowy cykl w całości poświęcony temu nurtowi - "Slow cinema, czyli pomału w Światowidzie". Z okazji 5-lecia cyklu, 30. rocznicy premiery "Szatańskiego tanga" i 30. rocznicy slow cinema proponujemy wyjątkowe wydarzenie: przegląd pięciu najlepszych filmów Béli Tarra, które doskonale prezentują niezwykle oryginalny styl węgierskiego Mistrza, jego zamiłowanie do długich ujęć, mrocznych i hipnotycznych zdjęć, a także złożoną wizję historycznej sytuacji wschodniej Europy ostatnich dekad.

W grudniu 2023 roku Béla Tarr otrzymał Europejską Nagrodę Filmową za całokształt twórczości.

SZATAŃSKIE TANGO

Na zdjęciu mężczyzna w kapeluszu patrzy w oko wieloryba

Harmonie Werckmeistera

Na zdjęciu zamglona ulica. Na niej kobieta z parasolką. Wokół niej trzy bezpańskie psy.

Potępienie

Na zdjęciu trójka ludzi siedzących przy stole

Człowiek z Londynu

Na zdjęciu kobieta niosąca drewniane wiadro